Του Ρένου Αρβανίτη
Σοβαρότητα… εύκολη στα λόγια δύσκολη στις πράξεις
Η συγκυρία για την κεντρική πολιτική σκηνή της χώρα μας σίγουρα κάθε άλλο παρά καλή είναι. Το ίδιο δεν μπορεί να μην συμβαίνει και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Όλα αυτά τα χρόνια δημιουργήθηκε για τον έλληνα μια επίπλαστη ευημερία, οι βάσεις της οποίας τέθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του ΄80, με υπέρογκους εξωτερικούς δανεισμούς, πελατειακό κράτος, συνδικαλιστές που δεν δουλεύουν ποτέ και φυσικά αθρόες προσλήψεις «στην γη της επαγγελίας» που ονομάζεται… δημόσιο. Όλοι σίγουρα οι πολίτες αυτής της χώρας είχαν συναίσθηση για το που πάει το πράγμα, αλλά παρ’ όλα αυτά οι διαπιστώσεις τους κατέληγαν στην φράση «έλα μωρέ έχει ο Θεός»… ε, λοιπόν ο Θεός (ως πανταχού παρών) σίγουρα έχει αλλά όχι όλα αυτά με τα οποία μάθαμε να ζούμε.
Σε μια τέτοια λοιπόν
κατάσταση όλοι μας πρέπει να αλλάξουμε. Να αλλάξουμε νοοτροπίες δεκαετιών, και να αλλάξουμε και τον τρόπο που πολιτευόμαστε… Δεν γίνεται πλέον να «τάζουμε» τα πάντα στους πάντες, και να εμμένουμε σε στείρες αντιπολιτευτικές τακτικές. Όλα τα παραπάνω σίγουρα ισχύουν για την κεντρική πολιτική σκηνή αλλά ισχύουν και για τις τοπικές κοινωνίες. Σε αυτές άλλωστε η σχέση πολίτη-διοίκησης είναι πολύ στενότερη.
Είναι λοιπόν επιτακτική αναγκαιότητα να αποφεύγονται τα πυροτεχνήματα και η αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση. Οι κοκορομαχίες πλέον δεν συγκινούν ΚΑΝΕΝΑΝ… Σαφέστατα βέβαια και υπάρχει το άλλοθι ότι αυτοί που σήμερα διοικούν όταν βρίσκονταν στα έδρανα που σήμερα εμείς βρισκόμαστε ακολουθούσαν τακτικές ίδιες ή και πολύ χειρότερες (στις περισσότερες των περιπτώσεων…) από αυτές που εμείς ακολουθούμε. Εκεί όμως βρίσκεται και το μεγάλο στοίχημα και αυτό θα εκτιμήσει στο μέλλον ο κόσμος. Την αλλαγή νοοτροπίας…, την ανάδειξη των προβλημάτων, αλλά και την ταυτόχρονη κατάθεση λύσεων.
Θα έρθει η ώρα που και οι δήμοι θα πρέπει να ζουν με ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και χωρίς ελλείμματα και γιατί να μην γίνει εν τέλει;;; Όταν οι πάντες δυσκολεύονται στην καθημερινότητά τους… Αυτή άλλωστε ήταν πάντοτε η έννοια του μπροστάρη… να δίνει λύσεις στα δύσκολα ασχέτως αν η ουσία της έννοια αυτής έχει χαθεί προ πολλού!
Για να γίνουν όλα αυτά χρειάζεται φυσικά συγκεκριμένο και συγκροτημένο σχέδιο. Σχέδιο που θα λαμβάνει υπόψη τόσο τις θεσμικές δυνατότητες που παρέχει στην Τοπική Αυτοδιοίκηση ο «Καλλικράτης» όσο και τα πραγματικά προβλήματα εξεύρεσης πόρων, στη δύσκολη συγκυρία που διερχόμαστε. Και για να μην είμαστε μία από τα ίδια προτείνουμε:
- Πλήρη αξιοποίηση των δυνατοτήτων του ΕΣΠΑ για Μικρές και Μεσαίες Επιχειρήσεις και ενίσχυση του πνεύματος της επιχειρηματικής αριστείας,
- Προγράμματα συνεργασίας με επιχειρήσεις που θέλουν να επενδύσουν στους δήμους,
- Αξιοποίηση ευρωπαϊκών χρηματοδοτικών εργαλείων όπως το πρόγραμμα Jeremie (Joint European Resources for Micro to Medium Enterprises),
- Μείωση της γραφειοκρατίας,
- Προώθηση συνεργασιών μεταξύ επιχειρήσεων με έμφαση στην επίτευξη «πράσινων ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων»,
- Πιλοτικές παρεμβάσεις με τη δημιουργία «πράσινων ενεργειακών πόλων» (πράσινες γειτονιές),
- Ανάληψη πρωτοβουλιών για την πάταξη του παραεμπορίου και την ενίσχυση του υγιούς ανταγωνισμού, (βλέπε παζάρι πρωτομαγιάς…),
Και πολλά άλλα… σκέψη, γνώση και διάθεση χρειάζεται και φυσικά παρακολούθηση της καθημερινότητας από τον πολίτη.
Ο «καναπές» ποτέ δεν έδωσε λύση, όπως άλλωστε και η αποχή από την μόνη μας δυνατότητα να αλλάξουμε τα πράγματα… ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ.
Εις το επανιδείν…
