Του Ρένου Αρβανίτη
Έχουμε ξαναγράψει και δεν θα βαρεθούμε να υποστηρίζουμε το γεγονός ότι η χώρα μας ζούσε τα τελευταία 30 χρόνια σε μια επίπλαστη ευημερία. Μια ευημερία που ήταν αποτέλεσμα δανεικών, επιδοτήσεων, πακέτων Delor, Santer, ΚΠΣ, και δεν ξέρω πως αλλιώς λέγονταν… Μέσα σε αυτό το πλαίσιο γινόταν ευκολότερη και η άσκηση της πολιτικής. Τώρα όμως τα πράγματα άλλαξαν μιας και ζούμε εντός ενός κυκεώνα εξελίξεων, που μας οδηγούν σε καταστάσεις που είχαμε να δούμε εδώ και πολλές δεκαετίες.
Πλέον οι «δεσμοί» του χρήματος… που ένωναν τις εκάστοτε διοικήσεις, είτε τις κεντρικής πολιτικής σκηνής είτε της Τοπικής Αυτοδιοίκησης δεν υπάρχουν. Γι’ αυτό και παρατηρούνται φαινόμενα
πλήρους αποσύνθεσης, τόσο στα κυβερνητικά κλιμάκια όσο και σε πολλούς ΟΤΑ. Βλέπουμε υπουργούς να στρέφονται εναντίον υπουργών, Αντιδημάρχους εναντίον δημάρχων και ούτω καθεξής… Και όταν λέμε «δεσμούς χρήματος» εννοούμε τις αθρόες προσλήψεις, μόνιμων, συμβασιούχων ή stagier, που δεν ξέρουμε αν εξυπηρετούσαν το δημόσιο συμφέρον ή απλά το “συμφέρον” των ημέτερων… Σήμερα είναι εμφανές ότι δεν μπορούν να υλοποιηθούν από τους διοικούντες αυτά που υλοποιούνταν όλα αυτά τα χρόνια και που είχαν ως αποτέλεσμα να μην ελέγχονται για τα πολιτικά τους αποτελέσματα, μιας και κάναμε και εμείς την «δουλίτσα» μας.
Όλα αυτά πιθανότατα να ενοχλούν πολλούς… σε διάφορα επίπεδα, αλλά θα συνεχίσουμε να τα λέμε και να τα γράφουμε, γιατί σήμερα κινδυνεύει να καταστραφεί μία ολόκληρη γενιά. Και για να μην γίνει αυτό είναι απαραίτητη προϋπόθεση αυτοί που μας έφεραν στο σημερινό τέλμα, να σοβαρευτούν να συνεννοηθούν και να βρουν λύσεις.
Φυσικά σοβαρότητα και υπευθυνότητα, χρειάζεται και από τους πολίτες, οι οποίοι πρέπει να απομονώνουν, φαινόμενα βίας ή ανελευθερίας. Ο καθένας όσο και αν διαφωνούμε μαζί του έχει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης και της έκφρασης, χωρίς γιουχαρίσματα ή γιαούρτια… πόσο μάλλον όταν είναι πρώην Δήμαρχος ή Υπουργός (τέτοια περιστατικά έλαβαν χώρα, πριν λίγες μέρες στην Νέα Φιλαδέλφεια, στην Αργυρούπολη κ.α.).
Εκτός και αν κάποιοι επιθυμούν την επιστροφή στον Μεσαίωνα, ώστε να «δικαιωθούν» με αυτόν τον τρόπο τα ιδεολογήματά τους.
